عصر احمد شهید رو به پایان است؛ به این پایان چگونه نزدیک می شویم

عصر گزارشگری موریس کاپیتورن و نظارت وی بر وضعیت ‫#‏حقوق‌بشر‬ در ایران که به پایان رسید، هنوز امیدهای حقوق بشری مثل برگ خزان زیر پای‫#‏محمد‌جواد‌لاریجانی‬ و همفکران او در سطوح بالای مدیریتی نابود نشده بود. پس از او کمیسیون حقوق بشر به تعیین یک ناظر و گزارشگر ویژه برای ایران رای نداد. فارغ از وارسی علل جهانی و سیاسی این تصمیم، گفتمان حقوق بشری که بین ایران و اروپا در جریان بود، بر این تصمیم اثرگذار شد. در غیاب گزارشگر ویژه، برخی کارشناسان موضوعی حقوق بشری به ایران راه می یافتند و برخی وعده ها برای بهبود وضعیت حقوق بشر در ایران به صورت شفاهی به طرف اروپائی داده می شد. ایران در این مذاکرات هرگز متعهد نشد تا به تکالیف خود متناسب با اعلامیه جهانی حقوق بشر و دو میثاق مرتبط با آن عمل کند، اما در مواردی مانند سنگسار و اعدام زیر هیجده ساله ها قبول کرد بدون تجدید نظر در قوانین، اجرای این مجازات های ضد حقوق بشری را تعطیل کند. تعطیل احکام شرعی که گفته می شود "قوانین ایران" مصادیقی از آنهاست، به مفهوم الغای آن مجازات ها نیست. تعطیل حکم، امری موقت و بر پایه مصلحت است و هرگاه تشخیص بدهند که آن مصلحت منتفی شده است، اجرای حکم را از سر می گیرند. همین هم شد و وقتی اروپا با امریکا در منع ایران از گسترش صنایع هسته ای، همسو شد، اجرای سنگسار و اعدام زیر هیجده ساله ها را آشکارا از سر گرفتند و از آن پس نقض حقوق بشر( در مقایسه با دوران خاتمی ) شدت یافت.