Donnerstag, 16. November 2017

ای‌کاش بجای هر غذایی نان خشک می‌آوردند، اما به همه می‌رسید

حادثه زلزله خیلی تلخ بود، اما حواشی تلخ تری را به دنبال خود داشت؛ مردمی که خانه هایشان آوار شد، کسانی که خانواده یا عزیزانشان را از دست دادند، زلزله زدگانی که مجروح شدند؛ همه این افراد غم و اندوه بسیاری را به دوش می‌کشند، اما حالا دغدغه‌شان این شده که تشنه و گرسنه نمانند و چادر و پتو داشته باشند! حداقل نان خشک به آنها برسد. زیرا که دو شب است که در سرمای سوزناک و کنار آوار‌ها خوابیده اند! و همه این‌ها سو مدیریت بحران کشور را نشان می‌دهد.
زلزله‌زدگان؛ غذای گرم ندارند، خرمایی هم که آوردند کرم داشت!
آنقدر تأخیر در ورود ارگانهای دولتی و کمک رسانی بدون طرح و برنامه که بارها باعث پیش‌آمدن ازدحام و در برخی موارد درگیری میان مردم بیچاره و بی‌پناهی شد که از همه چیز مانده‌اند و فریادرسی هم ندارند.
یکی از زلزله‌زدگان کرمانشاه با انتقاد از نحوه توزیع امکانات می‌گوید: «شب گذشته چادر‌های مسافرتی و پتو به دست کسانی رسید که قدرت بیشتری داشتند. اما بسیاری از زلزله زدگان نتوانستند چادر بگیرند و مجبور شدند شب را با سوز سرما به صبح برسانند. البته برخی دیگر از زلزله‌زدگان که اقوامی در شهرهای دیگر داشتند، اقوامشان با خوراکی و چادر و پتو به کمک آشنایانشان آمدند.»
این هموطن کرمانشاهی با ناراحتی ادامه می‌دهد: «غذا و آب هم به اندازه کافی نبود، کاش اوضاع را مدیریت می‌کردند. کاش نان خشک برایمان می‌آوردند، اما برای همه غذا می‌رسید.»
خانمی که هنوز بغض از دست دادن دوستان و آشنایانش را دارد و هنوز در شوک این زلزله است، می‌گوید: «مصیبتی که زلزله بر سر ما آورد یک طرف و سوء مدیریت مسئولان از طرف دیگر قلبمان را آزرده، پتو و چادر خیلی کم است و خیلی‌ها بدون امکانات مانده‌اند. متاسفانه غذای گرمی به ما نداده‌اند و حتی خرمایی را هم که برایمان آورده اند، کرم یا حشره داشت و خراب بود. کاش این بی‌مهری‌ها زودتر تمام شود و مسئولان به خودشان بیایند.».
اما یکی دیگر از زلزله زدگان کرمانشاه با اعتراض به بی توجهی مسئولان می‌گوید: «در مرز کشور سختی کشیدیم تا این خانه‌ها ساخته شود، حالا ویران شده و این بدترین مصیبتی بود که می‌توانست بر سر ما بیاید. نان خشک، آب و پتو خیلی کم است؛ و اکثر کار‌هایی که تا الان انجام شده یا توسط خود مردم.»
حضور حسن روحانی با تعداد زیادی پلیس ضد شورش!
ساعتی پیش حسن روحانی با تعداد زیادی پلیس ضدشورش برای مشاهده وضعیت مردم کرمانشاه به این شهر سفر کرد. زلزله‌زدگان کرمانشاه که از مسئولان به دلیل نبود امکانات کافی ناراحت بودند، با دیدن این صحنه بیشتر دلشان از آنها گرفت؛ زیرا که آن‌ها دو شب را در سرما سپری کردند و از مسئولان مربوطه اقدامی جدی و مناسب برای حل مشکلاتشان ندیدند و حالا هم رئیس جمهور کشورشان با تعداد زیادی پلیس ضد شورش آمده است؛ بنابراین عده‌ای از زلزله زدگان کرمانشاه که دیگر صبرشان لبریز شده بود با شعار‌های تند و لگد به ماشین رئیس جمهور، خشم خودشان را ابراز کردند. تا جایی که حسن روحانی نتوانست حتی از ماشین خود پیاده شود!
مدیریت بحران در کرمانشاه کجاست؟
هنوز از یاد‌ها نرفته است که شهریور ماه سال ۹۴ مرکز ملی مدیریت رخداد‌ها و بحران کشور با حضور وزیر کشور افتتاح شد. مرکزی که درست در همین زمان لازم بود تا کاری انجام دهد، ولی انگار بود و نبودش فرق چندانی نمی‌کند!
انگار یک داستان همیشگی در حال تکرار شدن است؛ اینکه عده‌ای از مسئولان جمع شوند، جلسه بگذارند و برای روز‌های حادثه به فکر چاره باشند. اما باز هم وقتی که اتفاقی می‌افتد، صد‌ها مشکل و سوءمدیریت بروز می‌کند و در آخر هم هر کس تقصیر را بر گردن دیگری می‌اندازد! و در پایان این داستان تکراری هم مشخص نمی‌شود که اصلا دلیل برگزاری جلسات و تصمیمات مسئولان چه بوده است؟!
اما این چیزی که مشخص شد، این است که در حادثه زلزله کرمانشاه چه مرکز مدیریت بحران کشور وجود داشت و چه وجود نداشت، تفاوتی در شرایط زلزله زدگان کرمانشاه ایجاد نمی‌شد زیرا که عمده کارها بدست  خود مردم  که آستین‌هایشان را برای کمک به هموطنانشان بالا زده‌اند انجام شده است.

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen